نجوم وفضا

«الکس هاروی» فیزیکدان دانشگاه نیویورک مدعی است که آلبرت انیشتین و اروین شرودینگر زمانی در مورد امکان وجود انرژی تاریک با یکدیگر به مکاتبه پرداخته‌اند.

  گفته می‌شود این نامه‌نگاری‌ها سال‌ها پس از این که انیشتین نظریاتش را در خصوص نسبیت عمومی و کنستانت (ثابت) کیهانی منتشر کرد، صورت گرفته‌اند.

 انیشتین در نخستین مقالاتش بر ثابت بودن جهان تاکید کرده‌ بود. با این حال پس از مدتی کوتاه وی یک کنستانت را به معادلات نسبیت خود افزود. این کنستانت برای توضیح حالت انبساط جهان یا انقباض آن (به دلیل گرانش که موجب بازگشت جهان به حالت ثابت اولیه‌اش می‌شود) اضافه شد.

 با این حال نظریات بعدی ارائه شده توسط لامایتر و هابل ثابت کردند که جهان در حال انبساط است و به دنبال این ادعاها انیشتین کنستانت مزبور را از معادلاتش حذف کرد.

وی بعدها نوشت که شکست در پیش‌بینی انبساط جهان بزرگ‌ترین اشتباه دوران کاری‌اش بوده است.

به ادعای هاروی، در نامه‌نگاری‌های انیشتین و شرودینگر این دو دانشمند در مورد ایده انرژی تاریک، مفهومی که نیم قرن بعد پا به عرصه ظهور گذاشت، به بحث و مناظره پرداخته‌اند.

در این مناظرات شرودینگر به انیشتین می‌نویسد که شاید بتوان کنستانت را در سمت راست معادله نسبیت گذاشت تا بتواند تحت شرایط خاص یک متغیر باشد.

انیشتین در پاسخ می‌گوید که شاید بتوان سناریویی را تصور کرد که در آن کنستانت با زمان تغییر می‌کند و شرودینگر نیز با تایید این موضوع پاسخ می‌دهد که این کنستانت می‌تواند به سمت دیگر معادله برود. این بدین معنا بود که در زمان‌هایی کنستانت می‌تواند به عنوان متغیر مورد استفاده قرار گیرد.

هاروی در مقاله‌اش نتیجه می‌گیرد که هر دو دانشمند متوجه شده بودند که در این میان نیرویی در کار بود، آیتمی که در معادلات انیشتین از آن نام برده نشده بود.

انیشتین بعداً نوشت که تحقق ایده شرودینگر ممکن نبود؛ زیرا به فرو رفتن در عمق فرضیات منجر می‌شد.

صرف نظر از این که وی بعداً نظرش را تغییر داده یا نه، هاروی معتقد است که نامه‌های رد و بدل شده بین این دو دانشمند نشان‌دهنده این واقعیت است که آن‌ها همانند فیزیکدانان امروزی در مورد همان موضوع انرژی تاریک بحث کرده‌اند.

شایان ذکر است که سال‌ها بعد محققان دریافتند جهان با سرعت فزاینده‌یی در حال انبساط است و این که این امر توسط نیروی ناشناخته‌یی به نام انرژی تاریک صورت می‌گیرد.